/// <summary>
/// Próba wylogowania się z aplikacji NOL3.
/// Normalnie metoda ta jest wywoływana automatycznie przy zwalnianiu obiektu NolClient...
/// ale nic nie szkodzi wywołać ją wcześniej jawnie (poza tym, że połączenie przestanie działać).
/// </summary>
public void Logout()
{
Debug.WriteLine("\nLogout...");
loggedIn = false; // <- nawet, jeśli niżej będzie błąd (żeby się nie powtarzał w destruktorze)
statusOn = false; // resetujemy też zmienne informujące o włączonym stanie subskrypcji
mdReqId = null; // (na wypadek ponownego połączenia - żeby mógł wtedy wznowić subkrypcję)
using (Socket socket = GetSyncSocket())
{
UserRequestMsg request = new UserRequestMsg();
request.Type = UserRequestType.Logout;
request.Username = "******";
request.Send(socket);
UserResponseMsg response = new UserResponseMsg(socket);
if (response.Status != UserStatus.LoggedOut)
throw new FixmlErrorMsgException(response);
}
Debug.WriteLine("Logout OK\n");
}
/// <summary>
/// Bardziej zaawansowany przykład użycia "NolClient": zalogowanie dopiero na żądanie,
/// bez uruchamiania wątku odbierającego komunikaty asynchroniczne (można go obsłużyć samemu).
/// Samodzielne przygotowanie, wysyłka i odbiór przykładowego message'a.
/// </summary>
public void Execute()
{
using (var nol = new NolClient(false, false))
{
// zalogowanie użytkownika
Console.WriteLine("\nPress any key... to log in [Esc - cancel]\n");
if (Console.ReadKey(true).Key == ConsoleKey.Escape) return;
nol.Login();
// otwarcie kanału asynchronicznego
// (na razie nic tu z niego nie odbieramy, bo do tego przydałby się oddzielny wątek)
Console.WriteLine("\nPress any key... to open async socket [Esc - skip]\n");
Socket asyncSocket = null;
if (Console.ReadKey(true).Key != ConsoleKey.Escape)
asyncSocket = NolClient.GetAsyncSocket();
// wysyłka przykładowego komunikatu
// (można skorzystać z gotowych klas zdefiniowanych w pjank.BossaAPI.Fixml,
// ale można też spreparować coś zupełnie własnego w oparciu o klasę CustomMsg)
Console.WriteLine("\nPress any key... to send a custom message [Esc - cancel]\n");
if (Console.ReadKey(true).Key == ConsoleKey.Escape) return;
var tmp = FixmlMsg.DebugOriginalXml.Enabled;
try
{
FixmlMsg.DebugOriginalXml.Enabled = true;
// otwarcie nowego połączenia (kanał synchroniczny za każdym razem nowy!)
using (var syncSocket = NolClient.GetSyncSocket())
{
// przygotowanie komunikatu
var request = new UserRequestMsg()
{
Username = "******",
Type = UserRequestType.GetStatus,
};
// wysyłka komunikatu
request.Send(syncSocket);
// odbiór odpowiedzi
Console.WriteLine("\nPress any key... to read the response\n");
Console.ReadKey(true);
var response = new FixmlMsg(syncSocket);
Trace.WriteLine("\nResponse XML:\n" + response.Xml.FormattedXml() + "\n");
// dokładniejsza analiza odpowiedzi (w klasie konkretnego rodzaju komunikatu)
Console.WriteLine("Press any key... to parse the response message\n");
Console.ReadKey(true);
UserResponseMsg parsedResponse = new UserResponseMsg(response);
Trace.WriteLine(String.Format("\nResponse parsed:\n Status = {0}, StatusText = '{1}'\n",
parsedResponse.Status, parsedResponse.StatusText));
}
Console.WriteLine("\nPress any key... to send another custom message [Esc - cancel]\n");
if (Console.ReadKey(true).Key == ConsoleKey.Escape) return;
// otwarcie nowego połączenia (kanał synchroniczny za każdym razem nowy!)
using (var syncSocket = NolClient.GetSyncSocket())
{
// tak można spreparować dowolny komunikat, również taki jeszcze nieistniejący ;->
var request = new CustomMsg("MyCustomRequest");
var xmlElement = request.AddElement("Test");
xmlElement.SetAttribute("attr1", "1");
xmlElement.SetAttribute("attr2", "2");
// wysyłka tak samodzielnie spreparowanego komunikatu
request.Send(syncSocket);
// odbiór odpowiedzi - tutaj powinniśmy otrzymać błąd... "BizMessageRejectException"
// niestety aktualna wersja NOL3 zwraca nieprawidłowy XML, którego nie da się parsować
Console.WriteLine("\nPress any key... to read the response\n");
Console.ReadKey(true);
var response = new FixmlMsg(syncSocket);
}
}
catch (Exception e)
{
MyUtil.PrintError(e);
}
FixmlMsg.DebugOriginalXml.Enabled = tmp;
Console.ReadKey(true);
if (asyncSocket != null) asyncSocket.Close();
} // tu następuje automatyczne wylogowanie
}
/// <summary>
/// Próba zalogowania się w aplikacji NOL3.
/// Normalnie metoda ta jest wywoływana automatycznie już przy utworzeniu obiektu NolClient...
/// chyba że skorzystaliśmy z jednego z dodatkowych konstruktorów, pomijając automatyczne zalogowanie.
/// </summary>
public void Login()
{
Debug.WriteLine("\nLogin...");
StartLogin:
using (Socket socket = GetSyncSocket())
{
UserRequestMsg request = new UserRequestMsg();
request.Type = UserRequestType.Login;
request.Username = "******";
request.Password = "******";
request.Send(socket);
try
{
UserResponseMsg response = new UserResponseMsg(socket);
if ((response.Status == UserStatus.Other) && (response.StatusText == "User is already logged"))
MyUtil.PrintWarning("NOL says: We're already logged in !?");
else
if (response.Status != UserStatus.LoggedIn)
throw new FixmlErrorMsgException(response);
}
catch (BizMessageRejectException e)
{
// całe to przechwytywanie wyjątków i powtórki możnaby pominąć, gdyby NOL nie blokował
// numerku ReqID, jeśli jego poprzedni klient nie zrealizował prawidłowo logowania/wylogowania
if (e.Msg.RejectText == "Incorrect UserReqID")
if (request.Id < 100) goto StartLogin; // każdy kolejny UserRequestMsg z większym "Id"
else throw new FixmlException("UserReqID limit reached!");
else throw;
}
}
loggedIn = true;
Debug.WriteLine("Login OK\n");
}